Gereç ve Yöntem: Başarılya tedavi edilmiş maküla tutulumlu YRD olan ellidokuz hastanın ellidokuz gözü anatomik olarak başarıyla tedavi edildikten sonra SD-OKT ile değerlendirildi. Hastalar cerrahinin tipine gore üç gruba ayrıldı; skleral çökertme cerrahisi (otuz göz), pars plana vitrektomi (yirmi göz) ve pnömatik retinopeksi (dokuz göz). Cerrahi sonrası en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve foveadaki mikroyapısal bulgular değerlendirildi.

Bulgular: SD-OKT tedaviden ortalama 30.03±27.5 ay sonra alındı. Esas fovea anormallikleri olarak onbeş gözde (%25.4) fotoreseptör iç ve dış segmentleri arasındaki birleşkenin (İS/DS) bozulması iken, kırkdört gözde (%74.6) İS/DS çizgisi sağlamdı. Dış limitan membranın (DLM) bozulması onbir gözde (%18.6) tespit edildi. Cerrahi sonrası EİDGK (logMAR), SD-OKT ile elde edilen fotoreseptör İS/DS ve DLM sinyallerinin bütünlüğü ile anlamlı olarak ilişkiliydi (p<0.001), (İS/DS çizgisinin bütünlüğü bozulmamış olgularda 0.36±0.31'a, bozulmuş İS/DS çizgisi olan olgularda 0.94±0.43). Ancak, EİDGK ve mikroyapısal fovea bulguları farklı cerrahi teknikler arasında farklılık göstermedi.

Sonuç: Fotoreseptör İS/DS birleşkesinin bütünlüğü ve SD-OKT ile elde edilen DLM sinyalleri, cerrahi öncesi maküla tutulumu olan YRD hastalarında, görsel düzelme açısından önemli olabilir. Cerrahi tekniğin görme keskinliği veya foveadaki mikroyapısal değişiklikler üzerine etkisi yoktur. Anahtar Kelimeler : Optik koherens tomografi, spektral-domain optik koherens tomografi, retina dekolmanı, maküla tutulumu olan retina dekolmanı