Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma diffüz DMÖ'i olan 58 diyabetik hasta içermektedir. Bevacizumab grubunda DMÖ için 3 doz intravitreal bevacizumab (1.25 mg/0.05 ml) tedavisi alan 30 hasta bulunmaktaydı. Ranibizumab grubunda DMÖ tedavisi için 3 doz intravitreal ranibizumab (0.5 mg/0.05 ml) tedavisi alan 28 hasta bulunmaktaydı. Tedavi öncesi düzeltilmiş en iyi görme keskinliği (DEGK), göz içi basıncı (GİB) merkezi maküla kalınlığı (MMK), +78 diyoptri lens ile retina muayenesi yapıldı ve bu muayeneler enjeksiyonlardan sonraki 1., 2. ve 3. aylarda tekrarlandı. Tedavi öncesi ve sonrası DEGK, MMK ve GİB değerleri iki grupta kıyaslandı.

Bulgular: Bevacizumab grubunda, ortalama yaş 59.97±9.48, ortalama diyabet süresi 10.5±7.27 yıl idi. Bevacizumab grubunda, ortalama yaş 61.04±8.15, ortalama diyabet süresi 10.61±8.35 yıl idi Takip süresi 4.0±0.1 aydı. Tedavi öncesi DEGK (desimal) bevacizumab grubunda 0.32 (0.50 log MAR) ve ranibizumab grubunda 0.31(0.51 logMAR (p=0.82) idi. DEGK'de her iki grupta'da anlamlı düzeyde düzelme gözlendi (p<0.001). Tedavi öncesi MMK bevacizumab grubunda 394±93 μm ve ranibizumab grubunda 384±96 μm (p=0.71) idi. Tedaviden sonra MMK'daki incelme her iki grupta'da anlamlı düzeyde idi (p<0.001).

Sonuç: Tedaviden sonraki kısa dönem sonuçlarına göre, DEGK'de ve MMK'da anlamlı düzeyde düzelme izlendi. İki grupta elde edilen sonuçlar arasında anlamlı fark yoktu. DEGK ve MMK'daki düzelmeler her iki grupta benzerdi. Anahtar Kelimeler : Bevacizumab, diyabetik maküla ödemi, merkezi maküla kalınlığı, ranibizumab