Gereç ve Yöntem: Çalışmamız Kasım 2010-Kasım 2013 tarihleri arasında kliniğimiz retina birimine başvuran ve SSKR tanısı almış 60 hastanın 60 gözüne ait verilerin retrospektif olarak incelenmesi ile gerçekleştirildi. Tüm hastaların demografik özellikleri ile görme keskinlikleri ve optik koherens tomografi ile saptanan maküler kalınlıkları kayıt altına alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup A?daki hastalar tedavileri süresince oral asetozolamid ve topikal nepafenak %0.1 kullanan hastalardan oluşturulurken, Grup B?deki hastalar ise bu tedaviye ek olarak düşük doz asetilsalisilik asit kullanılmışlardı. Gruplar yaş, cinsiyet, görme keskinliği, maküler kalınlık ve nüks durumu açısından karşılaştırıldı.

Bulgular: İlk muayenedeki görme keskinliği asetilsalisilik asit kullanmayan grupta LogMAR 0.15±0.11 iken asetilsalisilik asit kullanan grupta LogMAR 0.18±0.13 idi (p=0.43). Tedavi öncesi ortalama maküla kalınlığı asetilsalisilik asit kullanmayan hastalarda 406±61 m iken asetilsalisilik asit kullanan hastalarda 407±56 m olarak ölçüldü (p=0.879). Yapılan istatistiksel değerlendirmeye göre takip süresi boyunca 1. hafta, 1.,3. ve 6. aylarda ölçülen görme keskinlikleri ve maküla kalınlıkları açısından her iki grup arasında istatistiksel bir farklılığa rastlanılmadı. Grup A?daki hastaların (n=32) 12?sinde (%37) takip süresince ikinci bir atak oluşurken, bu sayının Grup B?de (n=28) 4 (%14) olduğu görüldü(p=0.04).

Sonuç: Akut SSKR hastalarında oral asetozolamid ve topikal nepafenak %0.1 tedavisine eklenen düşük doz asetilsalisilik asitin fonksiyonel ya da anatomik iyileşme üzerine yararlı artı bir etkisi gözlenmemektedir. Ancak asetilsalisilik asit kullananlarda kullanmayanlara göre nüks daha az görülmektedir. Anahtar Kelimeler : Asetilsalisilik asit, optik koherens tomografi, santral seröz korioretinopati