Materyal-Metod: Çalışmaya 18 hastanın 21 gözü dahil edildi. Katarakt dışında ön segment ya da arka segment patolojisi bulunan ve cerrahiye bağlı komplikasyon gelişen hastalar çalışma dışında bırakıldı. Hastaların oftalmolojik muayenesi yapıldıktan sonra %0.5?lik tropikamid ile pupilla dilatasyonu sağlandı ve OKT görüntüleri alınarak kaydedildi. Katarakt cerrahisini takiben aynı uygulama postoperatif 1. ayda tekrarlandı ve elde edilen veriler kaydedilerek cerrahi öncesi verilerle karşılaştırıldı.

Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların preoperatif en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (EİDGK) 0.15 ± 0.10 iken postoperatif 0.84 ± 0.07 idi ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.001). Preoperatif EİDGK ile OKT sinyal gücü arasında anlamlı pozitif korelasyon mevcuttu (p<0.001). Benzer şekilde preoperatif sinyal gücü ile santral retinal kalınlık (SRK), maküla hacmi (MH) ve peripapiller sinir lifi kalınlığı (PSLK) arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı (sırasıyla p<0.001, p<0.001 ve p=0.005). Aynı zamanda SRK, MH, PSLK ve sinyal gücü postoperatif anlamlı artış gösteriyordu (Her bir parametre için p<0.001). Ancak postoperatif EİDGK, SRK, MH ve PSLK ölçümleri ile OKT sinyal gücü arasında anlamlı bir korelasyon yoktu (sırasıyla p=0.85, p=0.99, p=0.89 ve p=0.1).

Tartışma: OKT sinyal gücü katarakt cerrahisi planlanan hastalar için tıpkı görme keskinliği gibi objektif veri sağlayabilir. Ayrıca hastadaki katarakt varlığı OKT ile elde edilen sayısal verilerin doğruluğunu ciddi şekilde etkileyebilmektedir. Anahtar Kelimeler : Katarakt, optik koherens tomografi , sinyal gücü, görme keskinliği