Gereç ve Yöntemler: İskemik olmayan RVDT?ye bağlı maküla ödemi olan 69 hastanın 69 gözü geriye dönük olarak incelendi. Çalışmaya, intravitreal bevacizumab (İVB) ile tedavi edilen 27 hasta, intravitreal ranibizumab (İVR) ile tedavi edilen 22 hasta ve intravitreal afl ibercept (İVA) ile tedavi edilen 20 hasta dahil edildi. Tedaviden sonra 1., 3., 6., 9. ve 12. aylarda en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), merkezi maküla kalınlığı (MMK) ve göz içi basıncı (GİB) ölçümleri kaydedildi.

Bulgular: EİDGK, İVR ve İVA gruplarında 6. ayda İVB grubuna göre anlamlı olarak daha iyiydi (p = 0.002). Benzer şekilde, MMK 6. ayda İVR ve İVA gruplarında anlamlı olarak daha düşüktü (p = 0.001). EİDGK, MMK ve GİB değerlerinin 12. ay sonuçları ile ilgili olarak gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (sırasıyla p = 0.72, p = 0.34, p = 0.40). Ortalama enjeksiyon sayısı İVB grubunda anlamlı olarak yüksek, İVA grubunda ise anlamlı derecede düşüktü (sırasıyla 4.70 ± 1.10, 3.40 ± 0.50, p = 0.001).

Sonuç: Her üç anti VEGF ajanı RVDT sonrasında gelişen maküla ödemi tedavisinde etkili bulundu. Toplam enjeksiyon sayısı İVA grubunda diğer iki gruba göre anlamlı olarak düşüktü. Anahtar Kelimeler : afl ibercept, bevacizumab, makuler ödem, ranibizumab, retinal ven dal tıkanıklığı