Gereç ve yöntem: SRVT?ye seconder gelişen maküla ödemli 46 hastanın 46 gözü geriye dönük olarak incelendi. Hastalar optic koherans tomografi (OKT) görüntülerinde subretinal sıvı olup olmamasuna göre iki gruba ayrıldılar: seröz maküla dekolmaı olan grup (SMD) ve SMD olmayan grup. Her iki grup da 3 aylık ardışık anti-VEGF (ranibizumab veya afl ibercept) tedavi sonrası PRN rejimiyle takip edildiler. Başlangıçta ve her enjeksiyon sonrası hastaların en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (EİDGK), santral maküla kalınlıklar (SMK) ve anatomik bulguları hasta dosyalarından ve OKT görüntülerinden not edildi.

Bulgular: SMD olan grupta 17, SMD olmayan grupta 26 hasta vardı. Gruplar demografi k yapı açısından benzerdi (p>0.05). Tedavi süresince her iki grupta da görme ve anatomik kazanım sağlanmıştır (p<0.001). SMD olan grup SMD olmayan gruba göre her zaman daha iyi EİDGK?ya sahip olmakla birlikte bu fark sadece 1. ve 2. aylarda anlamlıydı (sırasıyla p=0.024 ve p=0.023). EİDGK?deki değişim SMD olan grupta daha iyi bulundu (p=0.047). Anatomik kazanım açısından gruplar benzer saptandı (p>0.05)

Sonuç: SMD olan hastalar anti-VEGF tedavinin ilk aylarında SMD olmayan hastalara göre daha iyi görme kazanımı sağlamıştır. SMD, SRVT?li hastalarda görme kazanımı üzerine olumlu etki sağlamıştır. Anahtar Kelimeler : anti-VEGF, santral retinal ven tıkanıklığı, maküla ödemi, seröz maküla dekolmanı