Gereç ve Yöntem: PRP tedavilerine karar verilen erken proliferatif diyabetik retinopatili Tip II diyabet mellitus hastası sürücüler çalışmaya dahil edildiler. Hastaların, kırma kusurları belirlenip, ön ve arka seğment muayeneleri gerçekleştirildi. Lazer tedavisi öncesi ve sonrası kontrollerinde renkli görme ve stereopsis muayeneleri yapıldı. PRP tedavisinden önce ve tedaviden 1 ve 3 ay sonra Model 750 Humphrey Alan Analizörü II kullanılarak santral 30-2 monooküler ve Esterman binoküler görme alanı analizleri gerçekleştirildi.

Bulgular: Çalışmada, 16'sı kadın, 21'i erkek 37 hastanın toplam 74 gözü değerlendirmeye alındı. Hastaların ortalama yaşı 41,8 ± 2,6 yıl (min-maks, 36-47 yıl) olarak saptandı. PRP sonrası birinci ayda yapılan Esterman binoküler görme alanı analizlerinde 8 hastada (% 24,2) yasal olarak belirlenen sınırı aşan görme alanı kayıpları tespit edilirken bu durumun üçüncü ayda yapılan analizlerde hastaların tamamında ortadan kalktığı saptandı. Hastaların, laser sonrası 1. ayda yapılan santral görme alanı muayenelerinde, ortalama retina duyarlılıklarında anlamlı olarak azalma izlendi (p<0,05).

Sonuç: PRP sonrası görme alanlarında sürücü ehliyetlerini riske sokabilecek binoküler görme alanı değişiklikleri saptanan diyabet hastalarının tedavi sonrası 3.aydan itibaren bu durumlarında düzelme görülmektedir. Bu hastaların tedavi sonrası ilk bir ayda mecbur olmadıkça sürücü olarak trafiğe çıkmamaları uygun görünmektedir. Anahtar Kelimeler : Diyabet, Sürücü Ehliyeti, Panretinal laser fotokoagulasyon, Görme alanı.