Gereç ve Yöntem: Ocak 2001-Nisan 2004 tarihleri arasında traksiyonel retina dekolmanı, vitreus hemorajisi nedeniyle PPV uygulanan olguların kayıtları retrospektif olarak değerlendirildi. ÖHFVP gelişen olgularda demografik özellikler, diyabet tipi ve süresi, postoperatif ÖHFVP gelişim zamanı ve ÖHFVP'nin cerrahi tedavisinin anatomik, fonksiyonel sonuçları incelendi.

Bulgular: 201 gözden, ortalama yaşı 38,2 (24-69), 5'i tip I DM'li 7 hastanın (erkek/kadın:4/3) 9 gözünde (%4.4) postoperatif ortalama 2.3 (1-5) ay sonra ÖHFVP gelişti. Dördünde diyabetik nefropati, anemi mevcuttu. Olguların medyan en iyi görme keskinliği (EİGK) el hareketi (ışık hissi- 2 mps) seviyesindeydi. 1 olguya sadece ekvatoryal kriyoterapi (EK); 8 göze ise PPV'yle birlikte yoğun endolaser (n:8), lens ekstraksiyonu (n:5), skleral çökertme (n:1), EK (n:6) uygulandı. Postoperatif ortalama 7.1 (1-12) ay takip sonunda retina 5 gözde yatışık, 4 gözde dekoleydi. 1 gözde fitizis gelişti. Postoperatif medyan EİGK ışık hissiydi; 2 gözde ışık hissi kaybedildi.

Sonuç: Cerrahi tedaviyle ÖHFVP'li gözlerin % 55'inde anatomik başarı sağlanmıştır, ancak görme seviyesi düşük seviyede kalmıştır. ÖHFVP gelişimi açısından yüksek risk taşıyan olguların postoperatif yakın takibi, bu ciddi komplikasyonun erken tanısı, tedavisi için çok önemlidir. Yoğun cerrahi tedavinin yanı sıra, diyabetin sıkı regülasyonu ve özellikle aneminin önlenmesi gereklidir. Anahtar Kelimeler : Proliferatif diyabetik retinopati, pars plana vitrektomi, ön hyaloidal fibrovasküler proliferasyon.