2Uz. Dr., İstanbul Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Hastalıkları, İstanbul, Türkiye Amaç: Diyabetik maküla ödemi (DMÖ) nedeniyle daha önce tedavi almamış hastalarda günlük klinik şartlarda uygulanan afl ibercept tedavisinin uzun dönem sonuçlarını sunmak.
Yöntem: Çalışma DMÖ tedavisi uygulanmamış olgularda intravitreal afl ibercept tedavisinin anatomik ve fonksiyonel sonuçlarını araştırmak amacıyla tek merkezde retrospektif olarak dizayn edildi. Çalışmaya dahil edilen hastalarda optik koherens tomografi de (OKT) 300 ?m dan yüksek santral makula kalınlığı (SMK) ve foveal çukurluğun silinmesi ile tanımlanan diabetik makular ödem mevcuttu. En az ilk 3 yükleme dozu (4 hafta aralıklı) aflibercept (2 mg/0.05 cc) tedavisi uygulanmış olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Ardışık iki vizite en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde (EİDGK) ?5 harf kayıp olması, santral makula kalınlığının 300 ?m dan yüksek olması veya santral makula kalınlığının %10 dan fazla artması durumunda ek tedavi uygulandı.
Bulgular: Ortalama 3.2 ± 0.53 afl ibercept enjeksiyonu uygulanmasını takiben ortalama EİDGK (logMAR), 0.55 ± 0.40?a (0.1-2.0) yükseldiği saptandı (p = 0.001). Son vizitte, ortalama harf kazanımının 13.5 ± 15.7 harf olduğu belirlendi. 44 gözde (% 69,8) görme keskinliğin artış olduğu ve görme keskinliğinin 19 gözde (% 30) stabil kaldığı belirlendi. Ortalama SMK nin, afl ibercept ile tedavisini takiben son muayenede 430.8 ± 135.39 ?m (242-806) dan 303.6 ± 57.7 ?m?ye (210-529) düştüğü izlendi. (p = 0.0001).
Sonuç: Bu çalışma aflibercept tedavisinin diabetik makular ödemi olan hastalarda birinci basamak tedavi olarak kullanılabileceğini desteklemektedir. Klinisyenler, gerektiğinde ek enjeksiyonlar uygulayarak, görme keskinliğinde karşılaştırılabilir bir iyileşme sağlayıp, enjeksiyon sayısını azaltmaları mümkündür.
Keywords : Diyabetik makula ödemi, afl ibercept, anti-VEGF