Gereç ve Yöntem: DMÖ nedeniyle İVB tedavisi yapılan olguların dosyaları retrospektif olarak taranmış, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EDGK) ve optik koherens tomografiyle elde edilen merkezi maküla kalınlığı (MMK) değişiklikleri istatistiksel olarak analiz edilmiştir.

Bulgular: DMÖ nedeniyle takip edilen ve İVB enjeksiyonu yapılan yirmi dört hastanın 34 gözü çalışmaya alındı. İVB tedavisi sonrası ortalama takip süresi 14.3±5.2 ay olarak hesaplandı. Tedavi öncesi EDGK 0.99±0.59 logMar (snellen ile 0.1) seviyesinden 0.73±0.52 (snellen ile 0.2) seviyesine ulaştı (p=0.0018). MMK ise 505±142 μm seviyesinden 427±156 μm seviyesine geriledi (p=0.0016). Yedi gözde (%20) son kontrolde tedavi öncesine göre EDGK değişikliği olmadı. Sekiz gözde (%23) bir sıra veya daha fazla EDGK artışı oldu. Üç gözde (%8) bir sıra veya daha fazla EDGK azalması oldu. On dokuz gözde (%56) ≥%10 MMK azalması görüldü. Altı gözde (%18) ≥%10 MMK artışı görüldü. Retina dekolmanı, vitreus hemorajisi, endoftalmi gibi intravitreal enjeksiyonlar sonrası görülebilen komplikasyonlar görülmedi.

Sonuç: Çalışmamızın sonuçlarına göre İVB'in DMÖ tedavisinde etkin ve güvenli bir yöntem olduğu söylenebilir. Her geçen gün daha yaygın bir şekilde kullanılan bu tedavi yöntemi, laser fotokoagulasyon gibi klasik tedavi yöntemlere ek olarak veya alternatif olarak tercih edilebilir. Anahtar Kelimeler : Diyabetik retinopati, makula ödemi, bevacizumab